Pages

Showing posts with label Iraqi. Show all posts
Showing posts with label Iraqi. Show all posts

Sunday, 29 May 2011

Over 1500 prominent Jordanians condemn attack on Ashraf .


Over 1,500 Jordanian personalities, including 15 parliamentarians, have strongly condemned the Iraqi government’s attack on Camp Ashraf in April, according to the Kuwaiti daily al-Sayassah.

Dozens of politicians and diplomats joined hundreds of jurists, judges and independent Islamic figures, academic figures and journalists to condemn the attack. They represented a wide range of political views from over 100 political parties and movements.

According to the Kuwaiti daily, in a statement, the Jordanian personalities said, “We express displeasure and condemn the attack on Ashraf using the strongest of terms. The attack dangerously violates international laws and customs and poses a clear challenge to the Fourth Geneva Convention, because the residents of Ashraf are protected persons under that convention.”

About one third of the signatories are women with a wide variety of political views in Jordan.

My perception on Ahmadinejad vs. Shrinking of power :


Once again Iran's nuclear program is making headlines. It is time for the international community to realize the truth about the Iranian regime and its nuclear activities.

This regime has no intention to abandon its nuclear arms program. Instead, it is using dialogues and meetings to stall and delay in order to buy more time. The possibility for the west to be able to talk this regime out of its nuclear ambitions is an illusion.

With the popular discontent inside and the Arab spring in progress outside, Iran is more and more in need of nuclear weapons to guarantee its own survival.

Powerful and comprehensive sanctions can delay the regime from achieving its goals while a regime change is the only long-term solution


The Incredible Shrinking Ahmadinejad

BY BARBARA SLAVIN | MAY 25, 2011
Mahmoud Ahmadinejad is now discovering what his predecessors in Islamic Iran's unique dual system of government all learned to their sorrow: You serve at the pleasure of the supreme leader, and he prefers his presidents weak.

In the aftermath of a failed attempt by Ahmadinejad to fire Iran's intelligence minister last month, Supreme Leader Ali Khamenei and his surrogates have moved against supporters of Ahmadinejad and of his controversial chief aide, Esfandiar Rahim Mashaei
Two dozen people close to the president and Mashaei have been arrested, including Abbas Amirifar, the prayer leader and head of cultural affairs in the president's office, who reportedly attempted suicide in prison last week. Meanwhile, Ahmadinejad's top vice president, Hamid Baghaei, was suspended last weekend from holding political office for four years because of unspecified "violations."

It now appears that Ahmadinejad will be forced to jettison Mashaei, a close friend of 30 years whose daughter is married to Ahmadinejad's son, if the president intends to remain in office through the end of his term in 2013. And even if he does get rid of Mashaei, Ahmadinejad will be a feeble lame duck, a pale shadow of the seemingly superconfident figure who has strutted the world stage since he was first elected in 2005.

"Everybody smells blood," said Alireza Nader, an Iran analyst at the Rand Corporation. "Ahmadinejad's fatal mistake was to challenge Khamenei head-on over the intelligence minister."

Ordered to retain the minister, Heydar Moslehi, Ahmadinejad refused to attend cabinet meetings for 11 days and sought to reaffirm his power by firing three other ministers, including the official in charge of Iran's crucial oil industry.

Increasingly, however, the president finds himself checked at every turn.

On Monday, May 23, a senior presidential advisor, Mojtaba Samareh Hashemi, announced that presidential trips to the provinces -- a favorite means for Ahmadinejad to distribute largesse, gain rural support, and make speeches covered by Iranian state media -- have been postponed for the time being.

Nor can the president escape abroad to represent Iran in Vienna next month at a major OPEC meeting. On May 20, the Guardian Council -- a powerful, clerical-run body that vets legislation and candidates for office -- declared that Ahmadinejad could not serve as caretaker head of the oil ministry and would have to name someone else. (Iran serves as president of OPEC this year and needs to keep the price of oil as high as possible to finance its budget, pegged to $81.50 a barrel.)

In a further and deeply personal blow, Fars News Agency, which is close to Iran's Revolutionary Guards, published an interview in which Ahmadinejad's son-in-law, Mehdi Khorshidi, accused the unnamed leader of a "deviant group" of daring to comment on religion even though he had no theological training. The reference was clearly to Mashaei, who has endorsed Ahmadinejad's discourse on the imminent coming of the Hidden Imam, a messiah-like figure for Shiite Muslims who is supposed to return at a time of his choosing. This embrace of folk religion infuriates clerics who claim a monopoly on religious interpretation.

Mashaei has also been criticized for saying that he has nothing against Israelis, for showing liberal attitudes toward women and Iranian expatriates, and plowing millions of dollars into a new conference center on Kish Island in the Persian Gulf. Nader says, however, that the current campaign is really directed against Ahmadinejad and that "Mashaei is just a proxy."

Ahmadinejad is hardly the first Iranian president to face challenges from the supreme leader, who has the final say on all policies under Iran's theocratic system. Reformist Mohammad Khatami, Iran's president from 1997 to 2005, endured repeated blows, including the arrest and imprisonment of his close aide and interior minister, Abdollah Nouri, and of other top supporters, including a mayor of Tehran, Gholamhossein Karbaschi.

The latest developments, however, are striking in view of the fact that Khamenei so strongly backed Ahmadinejad after the disputed 2009 election, going so far as to call the president's reelection a "divine assessment."

Since then, the regime has weathered unprecedented opposition protests and surmounted another major challenge by phasing out costly subsidies on consumer staples. Ahmadinejad has served the regime's purposes; his usefulness now appears at an end. As parliamentary elections approach next year, followed by a new presidential vote, Iran's conservative establishment appears intent on preventing Ahmadinejad from designating a successor and planning a possible Putin-esque comeback in 2017. The best way to block that is to weaken him now.

"You know how this works," said Mehdi Khalaji, an Iran expert at the Washington Institute for Near East Policy. "This is what happened to Khatami and to [Khatami's predecessor Ali Akbar Hashemi] Rafsanjani and to Khamenei when he was president. Khamenei has no problem with any president as long as he is weak."

However, the swiftness of Ahmadinejad's fall and the degree of invective -- charges against his entourage have ranged from sorcery to treason -- are shocking even to those inured to Iran's brutally personal politics. This may reflect in part the pressure the regime is facing in areas ranging from foreign policy -- where ally Syria is struggling to contain mass protests -- to the anemic, sanctions-plagued economy. Growth this year will be flat, according to Djavad Salehi-Isfahani, a specialist on the Iranian economy at Virginia Tech.

Farideh Farhi, an Iran expert at the University of Hawaii, thinks that Ahmadinejad has basically been given a choice: submit or be removed. Given the president's history, she said, "I can only assume that if he is to go down, he will make sure that it is as painful as possible for everyone concerned.
----------------------------------

Barbara Slavin is a nonresident senior fellow at the Atlantic Council and author of Bitter Friends, Bosom Enemies: Iran, the U.S., and the Twisted Path to Confrontation. She has interviewed Iran's current president and his two predecessors and visited Iran seven times.

Friday, 27 May 2011

حمايت عبدالناصر المهداوي استاندار استان ديالي عراق از طرح اروپا براي اشرف با تاكيد حقوق و كرامت انساني ساكنان اشرف،

عبدالناصر المَهْداوي استاندار ديالي عراق از طرح پارلمان اروپا براي ساكنان اشرف حمايت كرد وي در يك اظهارنظر مطبوعاتي گفت: من از طرح پارلمان اروپا و مذاكره و گفتگو براي حل مسئله اشرف حمايت كرده و آن را تأييد مي كنم.
استاندار استان ديالي عراق همچنين مخالفت خود را با جابجايي ساكنان اشرف به نقطه ديگري در داخل عراق اعلام نمود و تأكيد كرد بايد خواست آنها در رابطه با محلي كه خودشان مشخص ميكنند، در نظر گرفته شود و نه اينكه مجبورشان نمايند.

فراخوان اروپايي آمريكايي براي حفاظت از اشرف ، ريس جمهور منتخب شوراي ملي مقاومت مريم رجوي



قسمتهايي ازسخنراني خانم رجوي :
ما از طرح ارائه شده از سوي هيأت رابطه با عراق در پارلمان اروپا استقبال مي كنيم.
ابتكار پارلمان اروپا همچنين بر امنيت فوري ساكنان كه يك راه حل پايدار و صلح آميز مي باشد، تأكيد دارد. به منظور جلوگيري از يك تراژدي ديگر اتحاديه اروپا بايد در همكاري با آمريكا و سازمان ملل اقدامات فوري براي حفاظت از ساكنان اشرف را به عمل بياورد.
در چنين شرايطي من هشدار ميدهم هر گونه جابجايي اجباري مقدمه كشتار ساكنان اشرف است. و پيشاپيش اعلام ميكنم جامعه بين المللي و به ويژه آمريكا در قبال چنين مسأله يي مسئول خواهد بود.
با توجه به تصميم شوراي وزيران اتحاديه اروپا در روز دوشنبه، من از بارونس اشتون ميخواهم كه اقدامات لازم را براي به اجرا در آوردن طرح ارائه شده توسط پارلمان اروپا انجام دهند.
من همچنين از خانم اشتون ميخواهم از سازمان ملل متحد بخواهد كه با استقرار يك تيم نظارت و فراهم آوردن الزامات آن از تكرار يك كشتار ديگر در اشرف ممانعت نمايند.
اتحاديه اروپا و خانم اشتون قدرت و الزامات حل اين مسأله را دارند.
به خصوص بر اساس اصل مسئوليت حفاظت بين المللي (آرتوپي) كه در حال حاضر در ليبي و ساحل عاج براي حفاظت از غيرنظاميان به كار ميرود.
من از آمريكا كه با يكايك ساكنان اشرف براي حفاظت از آنها توافقنامه امضا كرده است، ميخواهم كه پاسخگوي تعهدات خود باشد و اقدامات ضروري را براي تضمين حفاظت ساكنان اشرف، به عمل بياورد.
من براي موفقيت طرح اعلام شده پارلمان اروپا، آمريكا، خانم اشتون، اتحاديه اروپا و سازمان ملل متحد را به اقدامات عاجل زير فرا ميخوانم:
1. تضمين حفاظت ساكنان اشرف تا رسيدن به يك راه حل نهايي
2. اتخاذ اقدامات لازم براي خاتمه دادن به سركوب ساكنان اشرف از جمله خروج نيروهاي نظامي از اشرف، برچيدن بلندگوها و قطع تهديد به مرگ
3. تضمين پرهيز از هرگونه جابجا يي اجباري ساكنان اشرف
4. به رسميت شناختن استاتوي قانوني ساكنان اشرف منطبق با قانون انساندوستانه بين المللي، قوانين حقوق بشر و به خصوص كنوانسيون چهارم ژنو

فراخوان اروپايي آمريكايي در حمايت از راه حل اروپا براي اشرف استرون استيونسون




استرون استيونسون، رئيس هيات رابطه با عراق در پارلمان اروپا

من فکر می کنم ما باید به آغاز برگردیم و اين كه ببينيم چرا دراين جا گرد آمده ايم. چون ما رژیم ایران را به عنوان مستبدترین، خطرناکترین رژیم در جهان امروز تشخیص دادیم. و این 3400 تن در اشرف پیشتاز مخالفت با این رژیم بوده اند. كساني كه در داخل ایران از مجاهدین حمایت می کنند ـ طبق قانون اساسی رژيم ايران حمایت از مجاهدین مستوجب مجازات مرگ است، حتی والدین ساكنان اشرف به خاطر دیدار با فرزندانشان اعدام شده اند ـ اینها زندگی خود را به خطر می اندازند تا در باره برنامه هستهيي، درباره آماده سازیها برای ایجاد سیستم پرتاب کلاهکهای هسته يي گزارش بدهند كه چه اتفاقي دارد مي افتد.
و با این وجود ما با این افراد چطور برخورد میکنیم؟ ما با مجاهدین و با افراد اشرف چطور برخورد میکنیم؟ خوب ما با گذاشتن مجاهدین در لیست با آنها برخورد میکنیم. این ابتکار بیل کلینتون بود و دلیلش این بود که آنها سعی می کردند از ملاهای ایران استمالت کنند. این کاملاً روشن شد.

ما آشکارا در سالهاي اخير شواهد آن را یافتیم. و وقتی شواهدی را که ظاهرا طبقه بندی شده بود در دادگاههای انگلستان به چالش کشیدیم و اجباراً این شواهد به صحنه علنی کشیده شد، ما دریافتیم که اکثر آنها، حجم زیادی از آنها در واقع بر اساس تبلیغات ارائه شده توسط رژيم تهران بوده است. یعنی اینکه مطلقاً بی ارزش بود. من از یک لغت قویتر اسکاتلندی استفاده می کردم ولی فکر می کنم در جمع حاضر، بی ارزش بود، بی ارزش، بی پایه، و قضات شجاع آنها را به دور انداختند. و البته این منجر به از خروج از ليست انگلستان و بعد از لیست خروج از ليست اروپا شد و همین به اصطلاح شواهد طبقه بندی شده است که برای نگهداشتن مجاهدین و شورای ملی مقاومت در لیست واشنگتن مورد استفاده قرار گرفته است. و خدا به خير كند كه روزگار استمالت از این رژیم وحشتناک در تهران مدتهاست سپری شده است! بار خدایا! عنايت فرما كه وزارت خارجه بیدار شود! و به دادگاههای خودشان گوش کند! و مجاهدین و شورا را از لیست آمريكا حذف کند! دراين صورت وضع خيلي فرق مي كند و اين ما را قادر خواهد کرد بعضی از پیشنهاداتی را که امروز مورد بحث قرار داده ایم، پیش ببریم.

شما میدانید آمريكاييها همان طور که شنیدیم از اشرف خارج شدند، بعد سازمان ملل خارج شد و اینها بعد از آن بود که کشتار ژوئیه 2009 صورت گرفت كه ما پيشاپيش درموردش هشدار داده بودیم. ولي هشدار ما را نادیده گرفتند. 11نفر کشته و دهها تن مجروح شدند. ما بارها و بارها هشدار دادیم که این پیش در آمد یک کشتار بزرگتر است. ما با قاطعیت وقتی جابجایی نیروها را دیدیم، وقتی كه در آوریل شروع به جمع شدن دور اشرف كردند، هشدار دادیم. من شخصاً ایمیلهایی به کاخ سفید، به کاترین اشتون به وزرای خارجه در سراسر اروپا فرستادم. ما باید به این افراد به عنوان انسانهایی که نیاز به حفاظت فوری دارند نگاه کنیم.
من سه هفته پیش در عراق بودم درست کمی بعد از کشتار، ما تقریباً با تمامی افراد ارشد در دولت به جز نوری مالکی که به کره جنوبی رفته بود، ملاقات کردیم، با رئيس جمهور طالبانی، با وزیر خارجه زیباری، با نجیفی رئیس مجلس، با مسعود بارزانی در کردستان و اعضای ارشد دولت خودمختار کردستان، ما عصبانیت و سرخوردگی و نگرانیمان در مورد اشرف را بارها و بارها مطرح کردیم. ما گفتیم این یک آزمایش مطلق از دولت به اصطلاح وحدت ملی شماست و شما در این آزمایش مردود شدید. شما چطور میتوانید عقب بنشینید و اجازه دهید کشتاری شبیه به این علیه شهروندان غیرمسلح صورت گیرد؟ و ما هیچ شکی برایمان باقی نماند که نخست وزیر قدرت وزراتخانه های دفاع، امنیت، و کشور را در دفتر خود جمع کرده است. این وزارتخانه ها پر نشدند و هیچ وزیری منصوب نشده است.
آنها جنبش مقاومت در برابر استبداد حاكم بر تهران را در تمام اروپا و غرب گسترش می دهند. منتظر چه هستیم؟

فراخوان اروپايي آمريكايي در حمايت از راه حل اروپا براي اشرف لرد پدي اشدون،



لرد پدي اشدون ، نماينده عالي و فرستاده ويژه اتحاديه اروپا در بوسني 2002 – 2006

اگر اجازه بدهید میخواهم درباره سیاست، تعهد اخلاقی، تعهد حقوقی، طرحها ولی بالاتر از اینها از فوریت سخن بگویم. من نظراتی دارم که میخواهم با فروتنی با شما در میان بگذارم. من پیامی دارم که واشينگتن شاید علاقمند به شنیدن آن باشد و با پیامی خاتمه میدهم که امیدوارم اتحادیه اروپا مایل به شنیدن آن باشد
اول از همه اجازه بدهید چیزی بگویم که من را کمی متفاوت از همکارم جیم هیگینز و دوست قدیمی ام وسلی کلارک نشان ميدهد. در این موضوع، سیاست وجود دارد ولی مطمئن نیستم که کیس انسانیت و عطوفت، که اساساً نه بر مبنای سیاست بلکه بر مبنای حقوق بشر افرادی که شدیداً رنج می برند و تحت تهدید دائمی در کمپ اشرف هستند را پیش ببرد و اینکه سیاست را با این موضوع مخلوط کنیم. من در این مورد خیلی رک خواهم بود
.
من از شجاعت و تعهد فوق العاده آنهایی که خواستار آزادی در ایران علیه استبداد سخت و وحشتناک هستند حمایت میکنم و در این حمایت خللی نیست.

اگر شما این ویدئو را دیده باشید، تک به تک آنهایی که در مقابل چشمان ما در این ویدئو قتل عام شدند یک گواهینامه شخصی امضا شده توسط واشينگتن حمل می کردند که قول تضمین حفاظتشان در آینده را داده بود. به راستی مشکل است باور کنیم که حداقل در این مورد این قولی نیست که به آن خیانت شده است. «خیانت» لغت بزرگی است ولی واشينگتن باید آن را بفهمد. و اگر این بدتر شود، خانمها و آقایان نظر من این است که اینطور میشود، يك بار وحشتناك تعهد اخلاقي بر دوش واشينگتن سنگيني خواهد كرد.
حالا واشينگتن میگوید خوب ما تعهدات حقوقی مان را کنار گذاشته ایم و آنها را به دولت عراق تحویل داده ایم. خانمها و آقایان شما ممکن است تعهد حقوقی را کنار گذاشته باشید ولی نمی توانید تعهد اخلاقی را کنار بگذارید. و بیشتر اینکه شما نمیتوانید سرزنشی را که به واشينگتن و نه هیچ کس دیگر می چسبد کنار بگذارید. واشينگتن باید بفهمد، امیدوارم که بفهمد، تحویل دادن تعهد حقوقی به یکی دیگر، حتی اگر بتوانید این کار را بکنید و من شک دارم، شما را از عواقب اخلاقی و سرزنش جهان در آینده چنانچه اتفاقي بیفتد و خدا نکند که اتفاق بیفتد، رها نمیکند

میگویند این پناهندگان حفاظت مستقیم کنوانسیون چهارم ژنو برای پناهندگان را دارند. گفته شده که به آنها حفاظت کنوانسیون چهارم ژنو داده شد چون آن محل در جنگ بود و زمانی که جنگ تمام می شود حفاظت برداشته می شود. من هیچ سابقه حقوقی برای این برداشت پیدا نکردم. پناهندگان در بوسنی حفاظت کنوانسیون چهارم ژنو را داشتند. همانطور که وسلی کلارک به خاطر می آورد این حفاظت وقتی جنگ تمام شد، خاتمه نیافت. زمانی که شرایط آن پناهندگان به صورت مناسب حتی فراتر از روزهای درگیری تضمین شد، خاتمه یافت

. یک موضوع دومی هست که فکر میکنم واشينگتن می فهمد، اینکه غیرقانونی است و دوباره میگویم تحت قانون بین الملل غیر قانونی است که پناهندگان را به اجبار تغییر مکان دهیم

اگر کسی، عراق یا هر کس دیگر، بخواهد برای جابجایی اجباری این افراد اقدام کند، در نقض مستقیم قانون بین المللی عمل کرده و هرکسی که با کنار ایستادن در حالی که میتواند اين اقدام را متوقف کنند، کمک و تأیید کند، حداقل در این عمل شریک است.

پیام من به اتحادیه اروپا این است. ما باید ناظرینی آنجا ببریم. من نمی گویم یک عده سرباز، اگرچه باید توسط ایالات متحده محافظت شوند. البته ما این را می فهمیم. شاید این تعهدی است که آمریکا باید آن را عملی کند. اگر سایرین از آنها این تعهد را گرفته اند که خودشان به هر يك از افراد ساكن اشرف داده اند که از آنها حفاظت می کنند، تنها یک تیم ناظر نياز است که ميتواند مانع از اتفاق افتادن آن بشود. امیدوارم که این توسط سازمان ملل متحد صورت گیرد. من نمی فهمم چرا سازمان ملل متحد از انجام آن امتناع می کند. به من گفته شده چون ملل متحد آن را بیش از حد خطرناک می بیند. من فکر می کردم سازمان ملل برای این است که سایرین را از خطرات محافظت کند نه اینکه خودش را از خطر حفظ کند. ولی اگر نیاز به یک گردان آمریکا برای تأمین حفاظت آنها دارد، بگذارید اینطور شود اما سریع انجام گيرد. و امیدوارم اتحادیه اروپا و بارونس اشتون که امروز صبح در این مورد با او صحبت کردم از تمام قدرت اتحادیه اروپا برای متقاعد کردن سازمان ملل متحد استفاده کنند تا دست به عمل بزند و بسیار زود این کار را انجام دهد. اگر این امر صورت نپذيرد، این دومین انتخاب است، امیدوارم اتحادیه اروپا قدم پیش بگذارد و خودش این کار را بکند.

فراخوان اروپايي آمريكايي در حمايت از راه حل اروپا براي اشرف سفيردل ديلي



سفيردل ديلي، مسئول بخش ضدتروريسم در وزارت خارجه آمريكا2007-2009

آمريكا و وزیر کلینتون در سیاست خارجی نسبت به ایران با دوسر طیف مواجهند. در یک طرف پذیرش کامل شرایط موجود است. در آن سوی طیف ما اقدام نظامی قوی را برای مجبور کردن رژيم ایران به پیروی داریم. با تأسف زیاد پذیرش شرایط موجود تحمیل ضعیف و ناکارآمد سه قطعنامه شورای امنیت ملل متحد است. از طرف دیگر سیاست خارجی برای وادار کردن ایران به پیروی حالا قابل دسترسی نیست. آمريكا و متحدینش بسیار درگیر عراق، افغانستان، بودجه و فشارهای اقتصادی هستند که بخواهند یک تلاش دیگر نظامی را شروع کنند. این اقدامات را به لیبی، سوریه، بحرین، اضافه کنید و می بینید که جهان مشغول است. و در حالی که همه اینها دارد اتفاق می افتد، به رژيم ایران اجازه می دهد هدفش را که برتری منطقه يي و ادامه تولید سلاحهای مرگبار هسته يي است، دنبال کند.
ولی لطفاً گوش کنید. یک آلترناتیوی وجود دارد، یک راه حل میانه که به طور زیادی روی ایران تأثیر می گذارد. آنها را از حادثه جوییهای غیر قابل قبول منحرف می کند و بالقوه یک تغییر رژیم را می آورد، تغییر دموکراتیک رژیم. این راه حل میانه تنها حمایت از اپوزیسیون ایران، حمایت از مقاومت ایران، حمایت از مجاهدین است. ما می توانیم و باید این کار را بکنیم. آنها هیچ چیزی نمی خواهند. آنها پول، سلاح، نفر، لجستیک یا سایر امکانات نمی خواهند. خواسته آنها فقط اين است كه بتوانند وطنشان را به وسيله خودشان بر اساس اصول اعلام شده خانم رجوی در سال 2004 بسازند.

ما نباید وسط راه آنها بایستیم
برداشتن مجاهدین از لیست تروریستی چیزی است که باید صورت گیرد. دومی حفاظت از ساکنان کمپ اشرف بر اساس کنوانسیون ژنو است و در آن ساکنان، افراد حفاظت شده معرفی شده اند. این حفاظت باید به رهبری سازمان ملل متحد، یونامی باشد و امنیت توسط نیروهای آمريكايي که به کمپ اشرف می روند تأمین شود.

فراخوان اروپايي آمريكايي در حمايت از راه حل اروپا براي اشرف، اندرو كارد



اندرو كارد، رئيس دفتر رئيس جمهور آمريكا 2001 ـ 2006

صحنه ها و شواهدي كه در حمله هشتم آوريل ديديم، باور نكردني است. مدارك رد كردني نيست و بسيار شرم آور است، نشستن در اينجا و تكرار اينكه اين حوادث بعد از همه تعهدات داده شده، رخ داده است. من بسيار شرمنده ام. زيرا اين انسانهاي خوب و افراد قوي هرگز در خواست كمكي جز محافظت نكرده اند.... و در زماني كه بيش از هر وقت ديگر احتياج به اين محافظت داشتند هرگز آن را دريافت نكردند.



مجاهدين مردم خارقالعادهيي هستند، آنها نه يك كمپ پناهندگي بلكه شهر آرزوها را بنا
كردند. اين واقع قابل تحسين است. وقتي ميگويند كمپ اشرف بيشتر مردم، چادر و فقر و
دست و پنجه نرم كردن با مشكلات، را در ذهن مجسم مي كنند، اما كمپ اشرف يك شهر است
با مدارس و بيمارستان و مردم تحصيل كرده، 3400 تن سازنده و ياري رسان، كمك به مردم
داخل اشرف و ياري به مردم بيرون اشرف.آنها در شرايطي كه نگاه داشته شده اند كه
نميتوانند قسمتي از جهان باشند.

ما يك مسئوليت عمده داريم، من معتقدم هر فردي مسئول است كه به هتك حرمتي كه در هشتم آوريل اتفاق افتاده توجه كند، من معتقدم ايالات متحده آمريكا مسئول است كه احساس گناه كند چون قول و قرارهايش در مورد محافظت مجاهدين حتي وقتي كه اين مسئوليت قانوناً به دولت عراق واگذار شد، نيز نقض گرديد، اما دولت عراق هيچيك از قولهايش را محترم نشمارد. بنابراين ما درخواست توجه به اين قانون شكني را داريم.
ما به عنوان انسان يك تعهد اخلاقي داريم. من فكر مي كنم به عنوان يك آمريكايي يك تعهد اخلاقي دارم كه براي توجه به اين مسأله و كمك به درك بهتر راه حل، فراخوان داده و مجددًا بگويم كه راه حل ساده نيست و من راه حل پيشنهادي آقاي استيونسون، كه توجه پارلمان اروپا را بر انگيخت. تحسين مي كنم = راه حل مهمي است كه بهتر است مورد توجه قرار بگيرد.
لذا من از اينكه در اينجا هستم مفتخرم. اين گردهمآيي بسيار جالبي است: انسانهايي با مشاغل مهم، ما پرزيدنت و لرد و ژنرالهاي ارتش و نمايندگان، دولتمردان و سفرا و استاداني را در كنار خود داريم. اما حقيقت اين است كه 3400 نفر انسان والا كه بخشي از اين راه حل هستند، از امتياز بودن بخشي بزرگتر از راه حلي كه جهان محتاج آن است محروم شده اند، لذا من خواهان توجه به اين مشكل هستم. راديو، تلويزيون، روزنامه ها كجاييد؟؟ قانونگذاران كجاييد؟ سازمان مجاهدين يك سازمان تروريستي نيست و هرگز هم نبوده.

Iranian opposition calls on EU to act on Camp Ashraf .



EFE (Spain News Agency) - May 25, 2011
Iranian opposition today demanded the EU to act to resolve the situation in the refugee camp of Ashraf (Iraq), where several thousand Iranians live and where there have been several clashes between the refugees and Iraqi armed forces.

On 8 April, 2011 thirty five people were killed and 300 wounded when the Iraqi army tried to dismantle the camp.



The operation became a pitched battle for the Iranian resistance, which the regime in Tehran considers as terrorists.

The President-elect of the Iranian Resistance, Maryam Rajavi, in a conference at the European Parliament called on the European institutions to take decisive action along with the United States and United Nations to resolve the situation at Camp Ashraf.

The Iranian regime accuses the camp residents of harboring members of terrorist organizations like Al Qaeda.

Rajavi also called on the European high diplomat, Catherine Ashton, to follow the Parliament, which was favorable for the EU to find a solution to the situation of refugees in Ashraf.

The Iranian opposition leader has suggested that the EU has the means to act under the principle of "responsibility to protect" with which, she said, "European countries have justified their intervention in Libya and Ivory Coast."

For his part, a vice president of the European Parliament, Alejo Vidal-Quadras, has described as "unacceptable" plans by the Iraqi government, to move the 3,500 residents of the camp to former U.S. military bases inside the country.

"This would leave the refugees at the mercy of the Iraqi army, which, under pressure from Iran, has demonstrated a willingness to commit the worst atrocities on unarmed civilians," said Vidal-Quadras.

Former U.S. general Wesley Clark, who headed NATO forces in Europe and was a Democratic U.S. presidency candidate in 2004, asked the Iraqi government to be investigated for the slaughter of Ashraf, as it is clear from the images of the clashes on April that there were Iraqi soldiers involved.

"I think I know a war crime when I see one, and I think that there should be immediate action by the International Criminal Court to investigate what happened in Ashraf," added Clark.
..

كنفرانس در پارلمان اروپا; فراخوان اروپايي آمريكايي براي حفاظت از اشرف: جيم هيگينز


جيم هیگینز، نماينده پارلمان اروپا از انگلستان

مایلم با تمام وجود پشتیبانی خود را از پیشنهاد پارلمان اروپا برای حل و فصل این بحران یک بار برای همیشه، که «طرح استیونسون» نام گرفته، ابراز دارم: استیونسون پس از دیدار از عراق و گفتگو راجع به حمله با مقامات عراقی و پس از آنکه از حق دیدار با ساکنان و مشاهده از نزدیک آنچه واقعاً روی داده، محروم شد، یک پیشنهاد بسیار معقول تدوین کرده که از سوی هیأت ما برای عراق تصویب شده و اکنون میتواند و باید راه حل بحران تلقی شده و تمام دولتها از جمله ایالات متحده تمام وزن خود را پشت این طرح متمرکز کنند.
قبل از هر چیز و مهم تر از همه آنکه واضح است مذاکره درباره انتقال نهايی و قطعی کمپ اشرف به کشورهای دموکراتیک در غرب تا زمانی که نیروهای عراقی از کمپ عقب ننشسته و به ساکنان آن اجازه دسترسی به درمان پزشکی ضروری یعنی یک حق پایه يي انسانی که در این مقطع از آن محروم شده اند، را نداده اند، نمی تواند آغاز شود. به دنبال این [عقب نشینی و دسترسی به درمان] باید یک تحقیق کامل و مستقل راجع به این حمله که تصاویر آن را لحظاتی پیش در فیلم ویدیوئی دیدیم به عمل آید و تمام دارايی و اموال شخصی گرفته شده به زور در جریان حمله اعاده گردد.
اما همزمان، حفاظت از ساکنان باید توسط یک نیروی تحت هدایت سازمان ملل متحد انجام گیرد، زیرا تا زمانی که نیروهای عراقی درون محدوده کمپ باقی مانده و توپ و تفنگهایشان را به سوی ساکنان نشانه گرفته اند، هیچ مذاکره يي به معنی واقعی امکانپذیر نخواهد بود.
حال جامعه بین الملل به رهبری اتحادیه اروپا باید درخواست کند که یک تیم سازمان ملل متحد همان طورکه خانم رئيس جمهور گفت، کنترل و حفاظت کمپ را برعهده گیرد و در برابر هر گونه تلاش برای کشاندن بحث به جابجايی در داخل عراق باید مقاومت کرد و آن را بلا اثر گذارد.

ما به دلیل تجربه خودمان در این پارلمان میدانیم که رژیم ایران از هیچکس
بیش از آنان نمیترسد و همین باید برای هرکس که بخواهد درباره آنها عادلانه قضاوت
کند، کافی باشد. سازمان مجاهدين خلق ايران به عنوان یک جنبش دموکراتیک که از یک
اسلام بردبار و مترقی حمایت می کند، تنها آلترناتیو این دیکتاتوری مذهبی فاشیستی
است.

Thursday, 19 May 2011

Human Right association condemns continued pressure on our City "Ashraf"


Moroccan Human Rights Association: Let material and medical equipment to reach to Camp Ashraf .
Moroccan Human Rights Association, one of the most influential Moroccan human rights organizations and member of the International Human Rights Federation announced in a statement that: We warn about continuation of pressures and animosity of the Iraqi officials against Camp Ashraf residents and call on international organizations for immediate interference in the following issues:

· Compelling Iraqi officials to abide by the international conventions as related to the rights of Camp Ashraf residents and carrying out independent and transparent investigation of the attack by Iraqi officials against unarmed Ashraf residents.

· Ending the enforced blockade of Camp Ashraf and enabling vital material and medical equipment to reach the residents so that the humanitarian organizations can enter Camp Ashraf in order to provide assistance.

· Taking the necessary steps to guarantee the protection and safety of Camp Ashraf residents.



انجمن حقوق بشر مراكش، از مؤثرترين انجمنهاي حقوق بشري مراكش و عضو فدراسيون بين المللي حقوق بشر, در يك بيانيه رسمي اعلام كرد ما نسبت به ادامه فشارها و خصومت مقامهاي عراقي با ساكنان اشرف هشدار ميدهيم و سازمانهاي بين‌المللي را براي دخالت فوري در باره اين موارد فراميخوانيم :
ـ وادار ساختن مقامهاي عراقي به گردن نهادن به معاهدات بين‌المللي در مورد حقوق ساكنان اشرف و انجام تحقيقات مستقل و شفاف پيرامون حمله مقامهاي عراقي عليه ساكنان بي‌سلاح اشرف
ـ رفع محاصره اعمال شده بر اشرف و بوجود آمدن امكان رسيدن مواد حياتي و تجهيزات پزشكي و دارو به ساكنان واينكه سازمانهاي بشر دوست جهت كمك رساني بتوانند وارد اشرف شوند .
ـ اتخاذ تدابير لازمه براي تضمين حفاظت و امنيت ساكنان اشرف.

Tuesday, 17 May 2011

Visit our meusum in Ashraf: The chant of Majesty 1

McClatchy reports: US verifies our bodies - shot and rammed down but...


They have finally released a picture and a "report" on their viewing of our bodies, almost 40 days after were DEAD!!
This, of course is far too short of what is expected humanly of those who once used to share our homemade bread, food and drinks.. and even our security in camp Ashraf.

I should remind all of those who still have slightest spark of conscience left that "Camp Ashraf" was known between MNFI troops and generals as the "safest haven" in Iraq, where they could feel at home and in an environment of understanding and co-existence. A haven that provided them with kindness and habitual and true humane relation, not based on balance of power but on sheer human values.
For the Ashraf residents, obligation is an honor to be kept and is not for sale
They are those who not far from us , witnessed daily struggle to make Ashraf as it is : an Oasis in a desert! and a safe haven for all including themselves. Ashraf which was the centre of cuktrural communication of ribes together and with Iranian residents. A place of mutual understanding, intelctual disput and dialpgue and workshops to promote agriculture health and socail understanding .

And of course they are those who understand very well that unlike what they seem to propagate out of "good will", any forceful displacement of Ashraf residents is only a paving of a new massacre. We will never be forced to do anything. We still stand for Freedom till a mutual respect and understanding is achieved first. !



After April massacre, U.S. seeks to relocate Iranian militants in Iraq


Read more: http://www.mcclatchydc.com/2011/05/16/114280/after-april-massacre-us-seeks.html#ixzz1MdFHBFcw