فراخوان اروپايي آمريكايي در حمايت از راه حل اروپا براي اشرف لرد پدي اشدون،

لرد پدي اشدون ، نماينده عالي و فرستاده ويژه اتحاديه اروپا در بوسني 2002 – 2006

اگر اجازه بدهید میخواهم درباره سیاست، تعهد اخلاقی، تعهد حقوقی، طرحها ولی بالاتر از اینها از فوریت سخن بگویم. من نظراتی دارم که میخواهم با فروتنی با شما در میان بگذارم. من پیامی دارم که واشينگتن شاید علاقمند به شنیدن آن باشد و با پیامی خاتمه میدهم که امیدوارم اتحادیه اروپا مایل به شنیدن آن باشد
اول از همه اجازه بدهید چیزی بگویم که من را کمی متفاوت از همکارم جیم هیگینز و دوست قدیمی ام وسلی کلارک نشان ميدهد. در این موضوع، سیاست وجود دارد ولی مطمئن نیستم که کیس انسانیت و عطوفت، که اساساً نه بر مبنای سیاست بلکه بر مبنای حقوق بشر افرادی که شدیداً رنج می برند و تحت تهدید دائمی در کمپ اشرف هستند را پیش ببرد و اینکه سیاست را با این موضوع مخلوط کنیم. من در این مورد خیلی رک خواهم بود
.
من از شجاعت و تعهد فوق العاده آنهایی که خواستار آزادی در ایران علیه استبداد سخت و وحشتناک هستند حمایت میکنم و در این حمایت خللی نیست.

اگر شما این ویدئو را دیده باشید، تک به تک آنهایی که در مقابل چشمان ما در این ویدئو قتل عام شدند یک گواهینامه شخصی امضا شده توسط واشينگتن حمل می کردند که قول تضمین حفاظتشان در آینده را داده بود. به راستی مشکل است باور کنیم که حداقل در این مورد این قولی نیست که به آن خیانت شده است. «خیانت» لغت بزرگی است ولی واشينگتن باید آن را بفهمد. و اگر این بدتر شود، خانمها و آقایان نظر من این است که اینطور میشود، يك بار وحشتناك تعهد اخلاقي بر دوش واشينگتن سنگيني خواهد كرد.
حالا واشينگتن میگوید خوب ما تعهدات حقوقی مان را کنار گذاشته ایم و آنها را به دولت عراق تحویل داده ایم. خانمها و آقایان شما ممکن است تعهد حقوقی را کنار گذاشته باشید ولی نمی توانید تعهد اخلاقی را کنار بگذارید. و بیشتر اینکه شما نمیتوانید سرزنشی را که به واشينگتن و نه هیچ کس دیگر می چسبد کنار بگذارید. واشينگتن باید بفهمد، امیدوارم که بفهمد، تحویل دادن تعهد حقوقی به یکی دیگر، حتی اگر بتوانید این کار را بکنید و من شک دارم، شما را از عواقب اخلاقی و سرزنش جهان در آینده چنانچه اتفاقي بیفتد و خدا نکند که اتفاق بیفتد، رها نمیکند

میگویند این پناهندگان حفاظت مستقیم کنوانسیون چهارم ژنو برای پناهندگان را دارند. گفته شده که به آنها حفاظت کنوانسیون چهارم ژنو داده شد چون آن محل در جنگ بود و زمانی که جنگ تمام می شود حفاظت برداشته می شود. من هیچ سابقه حقوقی برای این برداشت پیدا نکردم. پناهندگان در بوسنی حفاظت کنوانسیون چهارم ژنو را داشتند. همانطور که وسلی کلارک به خاطر می آورد این حفاظت وقتی جنگ تمام شد، خاتمه نیافت. زمانی که شرایط آن پناهندگان به صورت مناسب حتی فراتر از روزهای درگیری تضمین شد، خاتمه یافت

. یک موضوع دومی هست که فکر میکنم واشينگتن می فهمد، اینکه غیرقانونی است و دوباره میگویم تحت قانون بین الملل غیر قانونی است که پناهندگان را به اجبار تغییر مکان دهیم

اگر کسی، عراق یا هر کس دیگر، بخواهد برای جابجایی اجباری این افراد اقدام کند، در نقض مستقیم قانون بین المللی عمل کرده و هرکسی که با کنار ایستادن در حالی که میتواند اين اقدام را متوقف کنند، کمک و تأیید کند، حداقل در این عمل شریک است.

پیام من به اتحادیه اروپا این است. ما باید ناظرینی آنجا ببریم. من نمی گویم یک عده سرباز، اگرچه باید توسط ایالات متحده محافظت شوند. البته ما این را می فهمیم. شاید این تعهدی است که آمریکا باید آن را عملی کند. اگر سایرین از آنها این تعهد را گرفته اند که خودشان به هر يك از افراد ساكن اشرف داده اند که از آنها حفاظت می کنند، تنها یک تیم ناظر نياز است که ميتواند مانع از اتفاق افتادن آن بشود. امیدوارم که این توسط سازمان ملل متحد صورت گیرد. من نمی فهمم چرا سازمان ملل متحد از انجام آن امتناع می کند. به من گفته شده چون ملل متحد آن را بیش از حد خطرناک می بیند. من فکر می کردم سازمان ملل برای این است که سایرین را از خطرات محافظت کند نه اینکه خودش را از خطر حفظ کند. ولی اگر نیاز به یک گردان آمریکا برای تأمین حفاظت آنها دارد، بگذارید اینطور شود اما سریع انجام گيرد. و امیدوارم اتحادیه اروپا و بارونس اشتون که امروز صبح در این مورد با او صحبت کردم از تمام قدرت اتحادیه اروپا برای متقاعد کردن سازمان ملل متحد استفاده کنند تا دست به عمل بزند و بسیار زود این کار را انجام دهد. اگر این امر صورت نپذيرد، این دومین انتخاب است، امیدوارم اتحادیه اروپا قدم پیش بگذارد و خودش این کار را بکند.